فرصت 15 روزه برای کودکان نقاش

 

 

كودكان نقاش افغانستان و جهان اسلام تا 15 روز ديگر فرصت دارند كه در سومين دوسالانه بين المللي نقاشي كودك در تهران شركت كنند.

مسئول برگزاري دوسالانه هاي نقاشي کودک جهان اسلام در مورد اين دوره از جشنواره گفته است: تا پانزده تير(سرطان) مهلت ارسال آثار از سوي کودکان جهان اسلام وجود دارد اما تاکنون نيز استقبال خوبي صورت گرفته است. 
     آثار کودکان زيادي از کشورهاي مختلف براي ما ارسال شده است. اما در ميان آنها کشورهاي آسياي ميانه، بوسني و هرزگوين، بنگلادش و سودان بيشترين نقاشي ها را فرستاده اند.
    وي همچنين در مورد پيش بيني خود از وضعيت آثار ارسالي توضيح داده است: برآورد ما اين است که حدود 8 يا 9 هزار اثر از داخل و خارج از کشور به جشنواره ارسال مي شود که از ميان آنها 600 نقاشي را انتخاب مي کنيم.
    سومين دوسالانه نقاشي کودک جهان اسلام 16 مهر (ميزان) همزمان با روز جهاني کودک در مجموعه فرهنگي تاريخي سعدآباد برگزار مي‌شود.

قابل ياد آوري است كه سومين دو سالانه بين المللي نقاشي كودك جهان اسلام با موضوعاتي چون "با من و خدا" و "تمام آرزوهاي من" با آثاري از كودكان سراسر دنيا برگزار مي‌شود.
محمد رضا كمره‌اي هدف از برگزاري  اين دوسالانه بين المللي  را نمايش تصورات كودكان از خداوند و بيان تصويري از آرزوهاي كودكان خوانده است و گفته كه در اين دوسالانه بين المللي كودكان سراسر جهان مي‌توانند آثار خود را به دبيرخانه اين دو سالانه ارسال كنند.
از سوي دبيرخانه اين برنامه  كتاب سومين دوسالانه بين المللي نقاشي كودك جهان اسلام نيز همزمان با برپايي نمايشگاه دوسالانه بين المللي نقاشي كودك جهان اسلام در پرديس سينمايي رونمايي مي‌شود. به تمام راهيافتگان و برگذيدگان  هم لوح زرين و سيمين با جوايز خوب اهدا خواهد شد. آرزوي توفيق براي كودكان نازنين كشور ما كه در اين مسابقه شركت كرده اند، داريم.

 

لالایی پیاز

دو سه روز پيش وقتي تلويزيون طلوع  تصاويري كوتاهي را مربوط  به لت و كوب يك مرد افغاني توسط چند نظامي وحشي نمي‌دانم كجايي،  آمريكايي يا يكي از كشورهاي عضو ناتو،  پخش كرد. تصاويري كه به خوبي  وحشي گري نظاميان اشغالگر را نشان مي‌داد. دخترم با فرياد صدايم كرد كه (بابا بيا، سربازان آمريكايي يك نفر را مي زند.) اگرچه تصوير لت و كوب را  خيلي كم ديدم ولي آرزو كردم كه  اي كاش از اين تصاوير شبكه هاي مثلا خصوصي افغانستان بيشتر نشان بدهند. جنايت و وحشيگري حاميان به اصطلاح حقوق بشر را  بيشتر بيان كنند، تا آنهاي كه هنوز فكر مي‌كنند نيروهاي خارجي به كمك ما آمده اند و امنيت آورده اند، به اشتباه شان پي ببرند. نیروهای شوروی و نيروهاي آمريكايي و نيروهايي ايساف  هم ندارند. اشغالگران هم به خوبي  فهمیده اند  كه مورد خشم و غضب مردم افغانستان قرار گرفته اند. آنها از ترس شان چنین و حشیگری را از خود نشان می دهند.  بعد از آن برای دخترم شعر  زير را از كتاب " راين در زنجير" با عنوان "لالایی پیاز" كه ضيا الدين ترابي شاعر ایرانی آن را ترجمه كرده است  خواندم تا  حد اقل ذهنش را  از تصاوير خشونت و وحشيگري خارجي ها دور کنم.

 

لالايي پياز

شاعرایتالیایی: ميگوئل آندز

 

لبخند بزن فرزندم

تو مي تواني هرگاه بخواهي

ماه را ببلعي

چكاوك خانه ام

به سختي مي‌خندد

خنده‌ي چشمان  تو

نور جهان است

چنان بخند

كه با شنيدنش روحم

در فضا به پرواز در‌آيد

آزادم مي‌كند خنده هايت

و بال و پرم مي‌بخشد

از اظطرابم مي‌كاهد

و زندانم را خرد وخراب م‌يكند.

انيس کودک

دوستان سلام. اول از اينکه کمي دير اين کلکين را به روي بهاري شما باز کردم، بخشش باشه. دوم به خاطر که کامنت پست(آيه يا مامان) بسته بوده بازهم بخشش باشه. دوستان عزيز! جواب محبت شما را به زودي مي نويسم ولي در اين پست مي خواهم يادي از مجله ي کنم که تا چند روز ديگر ۵۰ ساله مي شود. مجله‌اي که ديروز رفيق کودکي هاي پدران ما بوده و امروز دوست نچندان خوب فرزندان ما. مجله‌ي انيس کودک. از اين که نوشتم دوست نچندان خوب به اين دليل است با اين که  ۵۰ ساله شده ولي زبان کودکي را خوب نياموخته است. دوستان چندي است از اين مجله خبري ندارم و نمي دانم که چه روزگاري را تجربه مي کند. ۵ سال پيش در چنين روزهاي مهمان رييس اين مجله در دفترش بودم . آن وقت جناب سخي منير مدير مسئول روزنامه انيس بود. منير صاحب روز هاي خوشي را براي انيس کودک در ذهنش ساخته بود. چشمانم را که بستم رنگين کمانش، خيلي پر رنگ ديدم. منير صاحب وعده هاي گرم و نرم   بسياري داد و آنروز با خود گفتم کاش کودک مي بودم تا انيس کودک مي خريدم. حالا خبر ندارم که چقدر منير صاحب به آرزوهايش رسيد . ولي اين را مي دانم که او ديگر مدير مسئول موسسه انيس نيست. حتي نمي دانم که جناب منير صاحب از روياهايش براي جانشين خود گفته است يا خير. به هر صورت در پايتختي که به خود کودک ارزش داده نمي شود ديگر ادبياتش چه دردي را دوا مي کند. دوستان در ادامه بخشي از آرزوهاي جناب منير را که در همان ديدار ضبط کرده بودم با هم مي خوانيم. البته اين تقاضا را دارم هر دوستي که در باره اين مجله و ساير نشريات کودکان آگاهي دارند مارا هم بي خبر نگذارند. سپاسگزار مي شوم.

ادامه نوشته