باغ بالا

گزارش زیر از خبرگزاری بخدی گرفته شده است. گزارشی که خواندنش برای هر خواننده احساس خوبی را بر می‏انگیزد. اما اگر به محتوای آن دقت شود، این خوشی یکروزه به یاد چند کودک کار کابل باقی خواهد ماند. راه‏اندازان این برنامه ها بیشتر از این که به نفع کودکان بینوای کابل باشد به نفع مسئولان نهاد برگزار کننده است. امروز همه می‏دانند که اگر دندانی کسی درد کند سازمانهاب به اصطلاح حقوق بشری در کابل، در طرح و پلان شان می‏نویسند که دندان چند زن و کودک نیاز به عملیات دارند که باید کشیده شوند. کودک و زن در شرایط امروز ما به مظلوم ترین و حقیر ترین واژه‏های تبدیل شده‏اند، و لقمه‏ای چربی شده است برای سازمان‏هایی که سنگ دموکراسی و حقوق بشر از نوع غربی را به سینه می‏زنند. یک روز خوش برای کودکان کابل باشد یا نباشد مهم نیست، مهم این است که این خوشی در بین کودکان کابل وجود داشته باشد، بی آن که نهاد یا سازمانی برای آنها منت گذاشته و خود به نوایی برسند. روزگار خوش حق طبیعی هر کودک است، متاسفانه این خوشی را امروز جنگ، انتحار، سربازان خارجی، رسانه‏ها مبلغ خشونت و... از آنها گرفته اند. به امید روزی که نه جنگ باشد و نه انتحار و نه سربازان خارجی و نه ... خوشی باشد و خوشی و به معنای واقعی آن.

"یک روز خوشی برای من" برنامه ای است که برای کودکان کارگر از سوی نهاد موسوم به انکشاف و حمایت از زنان و کودکان افغان در کابل راه اندازی شده است.

قرار است این نهاد، 150 کودک کارگر را که مصروف کارهای شاقه هستند، به تفریحگاه ها و مکان های تاریخی شهر کابل به تفریح ببرد.
زهرا سپهر از مسوولان این نهاد امروز (چهارشنبه) به خبرگزاری بخدی گفت :" ما کودکانی را که در هنگام نوروز مشغول کارهای شاقه بودند، و نتوانستند این روز را تجلیل کنند، به مکان های تاریخی می بریم تا بتوانیم از این طریق یک روز خوشی را به آنان (کودکان) رقم زنیم."

زهرا سپهر از مسوولان نهاد انکشاف و حمایت از زنان و کودکان افغان در کابل می گوید، ما کودکانی را که مشغول کارهای شاقه هستند به مکان های تاریخی می بریم تا بتوانیم از این طریق یک روز خوشی را به آنان (کودکان) رقم زنیم.

خانم سپهر، یکی دیگر از اهداف این برنامه را آشنایی با مشکلات کودکان کارگر و خانواده های آنان عنوان کرد.
سپهر افزود:" هدف از آشنایی ما با این کودکان این است تا مشکلات  آنان و خانواده های شان را بدانیم و برای بهبود زندگی شان کار کنیم."
خانه ای برای کودکان
شماری از کودکان افغانستان به دلیل مشکلات اقتصادی، از کسب آموزش و پروش، که حقوق اساسی و مهم هر کودک است محروم اند.
این کودکان که به کودکان خیابانی، معروف شده اند، روزانه به کار های شاقه مصروف هستند و با درآمد 30 تا 40 افغانی بخشی از مصارف خانواده های خود را تامین می کنند.

مسوولان نهاد انکشاف و حمایت از زنان و کودکان افغان، قصد دارند که در آینده خانه ای را به نام "خانه کودکان" برای آموزش های حرفوی، هنری و ورزشی ایجاد کنند.
پیش از این صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد و کمیسیون مستقل حقوق بشر، از وضعیت کودکان افغانستان شدیداً اظهار نگرانی کرده اند.
اعمال خشونت، استفاده های فیزیکی و غیر قانونی از کودکان برای قاچاق مواد مخدر، از عمده ترین نگرانی است که از سوی نهادهای مدافع حقوق کودکان در افغانستان به آن اشاره شده است.
گفته می شود که در حال حاضر بیش  از 60 هزار کودک تنها در شهر کابل مصروف کارهای شاقه هستند.