دوستان! می‏ دانید که پروان نام یکی از ولایات کشور ماست. ولایتی شاداب و سرسبز در شمال کابل و با تاکستانهای معروف.اما چند روز پیش نشریه ‏ بسیار خوشرنگی به نام پروان را دوستی برای من آورد. این نشریه در یک ورق آچهار رنگی و در دو صفحه منتشر شده است. اگر چه از دست اندرکاران هیچ نامی برده نشده است، ولی برای معرفی این نشریه نوشته شده، (پروان نشریه کودکان مهاجر افغانستان، شماره اول نوروز 92) این نشریه خوشرنگ، کمی که نه، بسیار لهجه دارد و با لهجۀ صاف تهرانی هم پروان را معرفی کرده است. غیر از آن فقط رنگ و رویش کودکانه است ومطالبش برای کودکان نیست. این نشریه یک ورقی، در مطلبی به شکست اسکندر از مردم افغانستان اشاره کرده و نوشته است (...اسکندر بعد از شکست از مردم افغانستان، در نامۀ به مادرش می‏نویسد که مادر عزیزم، سرزمین ما یک اسکندر داشت، اما من به سرزمینی رسیدم که همۀ آن‏ها اسکندر هستند. مجبورم که عقب نشینی کنم)

باغ بالا آرزو دارد که پروان، خوشر‏نگ بماند و با لهجۀ شیرین پروانی با ما گپ بزند. کاش در شماره بعدی هم مسئولینش را معرفی کند که ما به آن‏ها یک مانده نباشی گرم بگوییم.